Wolontariat
Wolontariat w szkole
Art. 1 pkt 12 ustawy Prawo oświatowe mówi o tym, iż jednym z zadań systemu oświaty jest kształtowanie u uczniów postaw prospołecznych, w tym poprzez możliwość udziału w działaniach z zakresu wolontariatu, sprzyjających aktywnemu uczestnictwu uczniów w życiu społecznym. Przepis ten będący swego rodzaju drogowskazem dla szkół, wskazuje że umożliwianie uczniom działalności wolontariackiej odgrywa istotną rolę w działalności wychowawczej szkoły.
W art. 85 ust. 6 wspomnianej powyżej ustawy zawarto upoważnienie dla samorządu uczniowskiego do podejmowania, w porozumieniu z dyrektorem szkoły, działań z zakresu wolontariatu.
Historia wolontariatu
Słowa „wolontariusz” oraz „wolontariat” pochodzą z języka łacińskiego- volontarius oznacza „dobrowolny i chętny, zgodny z własną wolą”. W powszechnej opinii uważa się, że wolontariusze są osobami, które podejmują się różnych społecznie pożytecznych akcji z potrzeby serca i wewnętrznej motywacji pomagania innym.
Za prekursora spontanicznych i nieodpłatnych, ale nie bezinteresownych działań wolontariackich uważa się szwajcarskiego inżyniera i pacyfistę Pierre’a Cérésole, żyjącego w latach 1879-1945. Jako gorliwy chrześcijanin dostrzegał on konflikt ideałów chrześcijańskiej miłości bliźniego z politycznymi rozgrywkami i okrucieństwem wojny.
P. Cérésole urodził się w zamożnej szwajcarskiej rodzinie. Zdobył gruntowne wykształcenie matematyczne oraz inżynierskie. Choć wydawało się, że czeka go udana kariera zawodowa i dostatnie życie, wybrał inną drogę, która z jednej strony uczyniła go słynnym aktywistą- wolontariuszem, a z drugiej związana była z 10-krotnym pobytem w więzieniu. Należy jednak pamiętać, że Cérésole więziony był za swoje poglądy polityczne i odmowę płacenia podatków na rzecz działań wojennych, a nie za krzywdzenie innych ludzi. W przerwach na pobyty w więzieniach P. Cérésole podróżował po całym świecie. Fortunę odziedziczoną po rodzicach przeznaczył na rzecz Szwajcarii, a aby zapewnić sobie utrzymanie, podejmował się różnych zajęć. W 1920 r. zorganizował pierwszy obóz-Service Civil Volontaire, będący reakcją na wydarzenia i następstwa I wojny światowej. W obozie zebrał ochotników spośród walczących ze sobą uprzednio krajów, aby odbudować ze zniszczeń wojennych miasteczko Esnes w pobliżu Verdun. Kolejne akcje wolontariackie organizowane były w Szwajcarii, Lichtensteinie oraz Indiach. P. Cérésole był również inicjatorem międzynarodowych obozów integracyjnych dla wolontariuszy, tzw. workcamps. Wszystkie te akcje miały za zadanie pokazać, że można podjąć ogólnoświatowe działania ochotników z różnych krajów w celu propagowania pokoju i niesienia pomocy potrzebującym.
Wolontariat to nie tylko niesienie pomocy innym czy dobra zabawa w trakcie ciekawych akcji. Choć wolontariusze nie otrzymują wynagrodzenia, to nie działają bezinteresownie. Dzięki niemu zdobywają szereg umiejętności przydatnych w życiu.
Obecnie najbardziej popularna definicja wolontariatu mówi, że wolontariat to dobrowolna, bezpłatna praca społeczna i świadome działanie na rzecz innych, wykraczające poza związki rodzinno-koleżeńsko-przyjacielskie, związane zwłaszcza z opieką nad nieuleczalnie chorymi lub niepełnosprawnymi ludźmi.